Bir zamanlar, Max adında hareketli küçük bir köpek varmış. Max, koşmayı, zıplamayı ve oynamayı seven küçük, hırçın bir terriermiş. Emily adında genç bir kadın olan sahibiyle birlikte şehrin kalbindeki şirin küçük bir dairede yaşarmış.
Her sabah, Max erken uyanır ve Emily onu yürüyüşe çıkarana kadar onun yatağında zıplayıp dururdu. Kalabalık sokaklarda gezinirlerdi, Max görüş alanındaki her şeyi koklarken, Emily kahvesini yudumlar ve komşularıyla sohbet ederdi.
Max yeni insanlarla tanışmayı ve yeni arkadaşlar edinmeyi severdi, ancak koridorun aşağısında Roberta adında bir komşusuna karşı özel bir düşkünlüğü vardı. Roberta yalnız yaşayan yaşlı bir kadındı ve Max'le yolları kesiştiğinde ona her zaman bir ödül verir veya başını okşardı.
Bir gün, Emily birkaç günlüğüne şehir dışına çıkmak zorunda kaldı ve Roberta'dan kendisi yokken Max'e bakmasını istedi. Roberta, Max'i misafir olarak ağırlamaktan heyecan duydu ve ona iyi bakacağına söz verdi.
İlk başlarda Max, Emily'yi ve olağan rutinlerini özledi, ancak kısa sürede Roberta ile kalmanın çok eğlenceli olduğunu keşfetti. Roberta'nın keşfedebileceği çok sayıda ağaç ve çalının olduğu büyük bir arka bahçesi vardı ve sadece Max için oyuncaklarla dolu bir sepeti vardı.
Max ve Roberta günlerini oyun oynayarak, uzun yürüyüşlere çıkarak ve güneşte uzanarak geçirdiler. Roberta, Max için özel köpek dostu yemekler bile pişirdi ve Max bunları mideye indirirken kuyruğunu sevinçle salladı.
Emily'nin gezisinin son gününde, Max'i Roberta'nın dairesinden almaya geldi. Emily, Roberta'ya Max'e bu kadar iyi baktığı için teşekkür ederken, Max koşarak Roberta'nın kucağına atladı, yüzünü yaladı ve kuyruğunu salladı.
Emily ve Roberta birbirlerine baktılar ve gülümsediler. İkisi de Max'in Roberta ile yeni bir arkadaş ve ikinci bir yuva bulduğunu biliyorlardı. Peki ya Max? Hayatında bu kadar çok sevgi ve ilgi görmekten mutluydu, Emily ile olsun, Roberta ile olsun ya da yoluna çıkan başka biriyle olsun.
